VAKIF MEDENİYETİ VE KUDÜS
08.05.2017
VAKIF MEDENİYETİ VE KUDÜS
Vakıflar Haftası "Vakıf Medeniyeti ve Kudüs" temasıyla kutlanıyor.
Balıkesir Vakıflar Bölge Müdürlüğü tarafından Balıkesir Lisesi konferans salonunda 'Vakıf Medeniyeti ve Kudüs' adlı panel düzenlendi.
Düzenlenen panele Vali Ersin Yazıcı, Vakıflar Bölge Müdürü Muhammed Şakir Erarı, il müdürleri, öğretmenler ve öğrenciler katıldı.
Düzenlenen panele Vali Ersin Yazıcı, Vakıflar Bölge Müdürü Muhammed Şakir Erarı, il müdürleri, öğretmenler ve öğrenciler katıldı.
KUDÜS 3 DİN İÇİNDE ÇOK ÖNEMLİ
Saygı duruşu ve İstiklal Marşı ile başlayan programda ilk olarak konuşan Vakıflar Bölge Müdürü , "Bu yılki Vakıf Haftası etkinliğimizi "Kudüs" temalı olarak işliyoruz. Kudüs, 3 din içinde kutsal bir mekan. Kutsal sayılan bütün dinlerin ve toplumların bir buluşma yeri."ifadelerini kullandı.
VAKIFLAR, DEVLETLE HALK ARASINDA BİR KÖPRÜ
Vakıfların tesirlerini hayatın her safhasında görmenin mümkün olduğunu ifade eden Erarı, " Osmanlı'da vakıflar, sadece fakirlere yardım amacıyla sınırlı kalmamış, umumi hayatın her sahasında, kültür, ilim ve irfanımıza da önemli hizmetlerde bulunmuşlardır. Ekonomik yönden hem devlete ve hem de halka büyük faydaları bulunan vakıflar, devletle halk arasında köprü vazifesi de görmüşlerdir."dedi.
Konuşmaların ardından panele geçildi. Panel başkanlığını yapan Balıkesir Lisesi 11. sınıf öğrencisi Enes Kaya, "Vakıf her alanda vardır ve tarihimiz bunun en güzel örneğidir." dedi.
Panele konuşmacı olarak katılan Balıkesir Lisesi 11.sınıf öğrencileri Gülistan Gül, Saadet Başaran ve Serenay Parmak ise vakıflarla ilgili değerlendirmelerde bulundu.
Panele konuşmacı olarak katılan Balıkesir Lisesi 11.sınıf öğrencileri Gülistan Gül, Saadet Başaran ve Serenay Parmak ise vakıflarla ilgili değerlendirmelerde bulundu.
Öğrenciler tarafından yapılan açıklamalar aşağıdadır.
MEDENİYETİMİZİN KİMLİK BELGESİ VAKIFLAR
MEDENİYETİMİZİN KİMLİK BELGESİ VAKIFLAR
Tarihi süreç içerisinde insanoğlunun ortaya çıkardığı en faydalı sosyal kurumlardan biridir vakıflar.. İnsanoğlu herhangi bir maddi karşılık beklemeksizin, Allah rızası ve manevi bir mükafat ümidiyle gerçekleştirmiştir vakıf müessesini... Bu kurumun temel gayesi, Hakk'tan geleni Hakk adına halka ulaştırmak diğer bir deyişle almadan "vermek", "paylaşmak" ve "yardımlaşmak"tır.
Şüphesiz tarihteki bütün vakıfların veya vakıf benzeri içtimai müesseselerin bu düşüncelerle kurulduklarını iddia etmek de doğru değildir.Vakıf kuranlar arasında,dinimizin öngördüğü şekilde,servetlerini sadece Allah'a yakın olmak ve O'nun rızasını kazanmak gibi bir niyetle insanların kullanımına sunanlar olduğu gibi; beğenilme,takdir edilme,isim bırakma, iyi anılma, güç gösteriminde bulunma,yakınlarını himaye etme ve benzeri düşüncelerle ya da bazı siyasi ,ekonomik ve sosyal düşüncelerle vakıf kuranların olduğu da bir gerçektir.
Şunu aktarmak isterim ki sosyolojik bir olgu olarak, bazen, her iki amaç, yani uhrevi olan ile şahsi ve dünyevi olan, aynı vakfın kuruluş amaçları arasında birlikte yer alabiliyor, vakıflar birbirinden farklı niyetleri çoğu kez aynı hedefte birleştirebiliyor. Sonuç itibariyle, hangi niyet ve amaçla kurulmuş olursa olsunlar, vakıflar, İslam ve Türk dünyasında yüzyıllarca, birbirinden önemli sosyal ve hayri hizmetleri üstlenerek, günümüzdeki modern devletlerin yerine getirmekte oldukları çok sayıda kamusal görevi başarıyla yerine getirmişlerdir.
Vakıflar aynı zamanda ,önemli ölçüde, servetin dolaşımını gerçekleştirerek toplumsal dengelerin kurulmasında, sınıf çatışmalarının önlenmesinde,kamunun hizmet taleplerinin yerinde karşılanmasında,siyasi ve ekonomik istikrarın sağlanmasında da merkezi hükümetlerin en büyük yardımcıları olmuşlardır.
Aslen Arapça bir kelime olan vakfın çoğulu "evkaf" ve "vukuf"tur.Bazı İslam hukukçuları fıkıh kitaplarında konu başlığı olarak "vakıf" ve "sadaka"yı birlikte ele almaktadır. Kelimenin anlamıyla ilgili bu yorum da işlevine dair bir bakış açısı da kazandırmaktadır bizlere… En yaygın tanımıyla vakıf ,bir malın kullanım hakkını şahsi mülkiyetten çıkartarak, ebediyen kamu menfaatine tahsis etmektir.
Ancak , Sahabe döneminden başlayarak devam eden süreçte görüyoruz ki vakıf sistemi sadece fakir ve ihtiyaç sahiplerine dağıtılan sadaka olma özelliğinin ötesinde birçok okulların, mescidlerin, kütüphanelerin,çeşmelerin, kervansarayların,yetimhanelerin, hastanelerin hatta göçmen kuşların yuvalarının inşasına kadar çeşitli yapıların kurulmasına ve kurumsallaşmasına katkıda bulunmuştur. Bu durum doğal olarak, vakıfların devlet tarafından düzenlenmesi zorunluluğunu ortaya çıkarmış ,bu kurumlar başıboş bırakılmayarak,sevk ve idareleri hakimlerin gözetimi ve denetimi altına alınmıştır.
Kelime anlamı ile işlevin örtüşüp örtüşmediğini değerlendirecek olursak, vakıf müessesinin tanımı,amacı ve hedefi ile giriş yaptığım konuşmamı Osmanlı’daki gelişimine değinerek devam ettirmek doğru olacaktır;
Vakıf Osmanlılara,önceki İslam toplumlarından intikal etmiş bir kurum olmasına rağmen,Osmanlı'da altın dönemini yaşamıştır. Osmanlılar, vakıf kurumunu hem teorikte hem de pratikte geliştirerek, vakıf sistemine,yeni kavramlar ve kendilerine özgü yeni vakıf modelleri kazandırdılar. Buna bağlı olarak,yeni vakıf anlayışı çerçevesinde geliştirdikleri kurumlarla, Osmanlı şehirlerinin gelişiminde olsun,günlük hayatın işleyişinde olsun, birçok yenilikler yaptılar. Osmanlı toplumunun vakıf konusunda geliştirdiği farklı anlayış, vakıfları basit birer "yardımlaşma sandığı" kimliğinden çıkartarak, bu eserleri ekonomik ,sosyal,dini,kültürel ve siyasi hayatın vazgeçilmez kurumları haline getirdi……Dolayısıyla işlevi de gelişmiş oldu.
Bu kurum, kamusal hizmetlerin en kısa yoldan halka ulaştırılması,eğitim ve bilimin desteklenmesi,merhamet ve yardımlaşma duygularının kurumsallaşması,toplum katmanları arasında sosyal dengelerin yerli yerine oturtulması,siyasi ve ekonomik istikrarın korunması ve şehirlerin yaşanabilir hale getirilmesinde yüzyıllarca önemli işlevler görüp bu konuda siyasi iktidarların en büyük yardımcısı oldu. Osmanlı öncesinde de vakıflar birçok hizmet ve faaliyetlerde bulunmakla beraber,hiçbir zaman, Osmanlı Devleti zamanındaki kadar kapsamlı,sistematik ve verimli çalıştırılamadılar.
Bir başka husus; Osmanlılar'da devletin en tepesinden itibaren, padişah ve hanedan üyelerinden başlayarak; vezirler,paşalar,beyler, efendiler ve ağalara kadar birçok üst düzey yönetici ve bürokrat ülkenin değişik yerlerinde çok sayıda vakıflar kurdular. Mesela; Fatih Sultan Mehmed'in İstanbul'u fethettikten hemen sonra "Sahn-ı Seman" medreselerini tesis etmesi ve bunlar için geniş vakıflar kurmasından sonra, daha sonraki dönemlerde inşa edilen çok sayıda medrese ile İstanbul bir ilim merkezi haline geldi.–Sahn-ı Seman, bir yüksek öğrenim kurumudur.-
Ancak, ne yazık ki, Osmanlı Devleti'nin XVII. Yüzyıldan itibaren istikrarını giderek kaybetmeye başlaması , buna bağlı olarak sistemin önemli kurumlarında baş gösteren olumsuzluklar vakıfları da derinden etkilemiştir. Bu dönemde ve akabinde vakıf gelirlerinde önemli ölçüde azalma olması,zamanla vakıf eserlerinin harap ve bakımsız hale gelmesine sebep olmuş, böyle olunca 1826'da 1911'de ve 1920'li yıllarda çeşitli kanunlarla tedbirler alınarak olumsuzlukların önüne geçilmeye çalışılmıştır.Eski vakıfların idaresini düzenleyen vakıflar kanunu ( 5 Haziran 1935'te ) çıkarılınca da önemli değişiklikler yapılmıştır.1935 tarihli vakıflar kanunu; daha sonraki yıllarda çıkarılan kanunlarla ve 1984 yılında çıkarılan Bakanlar kurulu kararı ile değişikliklere uğramıştır..
Bu süreçte birçok dernek de, dernekler kanununun mal edinme ile ilgili sınırlamalarından dolayı vakfa dönüşmüştür. Cumhuriyetin ilanından sonra vakıfların tamamına yakınının devlet kontrolüne geçmesiyle de vakıf sayısında büyük artış olmuştur.
Vakıflarla ilgili son düzenleme ise 2008 yılında gerçekleşmiştir.
Vakıfların Osmanlı'daki gelişimini dile getirirken dikkat çekilmesi gereken bir başka konu da: vakıf müessesesinin kurucuları arasında kadınların bulunması …. Bu durum vakıfların kendisi kadar önemlidir. Osmanlı kadınının mülk sahibi olabildiğini ve ekonomik alanda söz alabildiğini göstermesi açısından da çok önemlidir. Ankara'da Vakıflar Genel Müdürlüğü Arşivi'nde bulunan 30.000 vakıf belgesi içinde kadınların kurduğu 2309 vakıf tespit edilmiştir, Ankara Şeriyye Sicillerine göre; burada kurulan 151 vakıftan 43 tanesi, Edirne'de kurulan vakıfların %20'si kadınlara aittir. Edirne'de kadınların kurduğu vakıfların %70'i ise halktan kadınlara aittir. Ayrıca İstanbul'da 1930'lu yıllarda mevcut ve tamamı Osmanlı döneminde yapılmış olması lâzım gelen 491 çeşmenin 128 tanesi kadınlar tarafından kurulan vakıflarca inşa edilmiştir.
Toplumun en üst seviyesindeki hanım sultanlardan, Anadolu'nun küçük bir kasabasındaki kadınlara kadar her gelir ve seviyeden kadın vâkıf, vakıf kurma faaliyetine katılmıştır. Gelirleri itibarıyla daha geniş alanlara hizmet götürme imkanı bulan hanedana mensup kadınlar, başta İstanbul olmak üzere Anadolu'nun pek çok yerinde vakıf eserler kurmuşlardır.
Sonuç olarak; geçmişten günümüze uzanan vakıflar Osmanlı Devletinde cami, medrese, şifahane, kütüphane, çeşme, sebil, imaret, hamam, yol, köprü, fener, kale gibi hizmetlerle kadın, erkek, zengin, yaşlı, müslim, gayri müslim tüm insanların sosyal ihtiyaçlarını karşılamayı amaçlamıştır. Bu da vakıfların temelinde, "ben" değil "biz" şuuru ile yetişen fertlerin, maddi ve manevi zenginliklerini , başka insanlarla paylaşma anlayışı olduğunun önemli bir göstergesidir.
Tüm bunlar hem vakıfların anlamı ile işlevselliğinin örtüştüğünü göstermesi bakımından hem de vakıfların toplumsal gelişime katkısını örneklendirmesi bakımından önemlidir.
İYİLİĞİ EGEMEN KILMANIN, ADALETİ YAYMANIN YOLU; KUDÜS RÜYASI İÇİN UYANMAK
Eski adıyla Salem ve yeni deyişle Kudüs; barış ve kutsal ….
Bu anlamları değerlendirdiğimizde kelimelerin derin bir tarih, derin bir ilahiyat , derin bir psikoloji taşıdığını görebiliyoruz. Peki bu bağlamda, nasıl bir sorumluluk yüklüyor Kudüs bize?
Kudüs,
|
Kutsal şehir …
Tarihin en eski şehirlerinden …
Binlerce yıllık bir geçmişe sahip…
Kudüs birçok medeniyet, din ve krallığa merkezlik yapmış; tarihteki önemi asla azalmamış ve değerini günümüze kadar taşımayı başarmış ender bölgelerden birisidir.
Bu şehrin asıl değeri siyasi ve stratejik bir bölge olmasının ötesinde, dinsel ve manevi anlamda taşıdığı özelliklerde ortaya çıkmaktadır. Siyasi, stratejik ve jeopolitik konumunun önemi tartışılamaz. Ama tarih boyunca burası konumundan çok dini ve manevi değeri ile ön planda olmuştur. Siyaseten buraya ihtiyaç duyanlar da dini sembolleri kullanarak bu şehri kontrolleri altında tutmaya çalıştılar.
Bronz çağının başlangıcında, yaklaşık MÖ 3000, Kenaniler bu şehri inşa ettiklerinde çok büyük bir tapınak yaptılar. Buraya ilk mabedi de Süleyman Peygamber inşa etti. Seleflerinin güçlerini yitirmesiyle burayı işgal edenlerin ilk işleri, insanların hafızalarındaki bu manevi değeri silmek için, var olan mabedi yıkmak oldu. Onun yerine yeni mabetler inşa ettiler. Onlar gitti yerine gelenler eski mabetlerini hem fiziki olarak hem de manen yeniden diriltmek için uğraş verdiler. Tarih boyunca kimin yolu bu şehre düştü ise ve kimler bu şehrin hâkimiyetini ele geçirdiyse yaptıkları ilk işlerden birisi kendi dinlerine ait bir eseri bu şehre kazandırmak oldu. Bu yüzden üç büyük dinin -Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslam’ın- bu şehirde birçok eserleri ve manevi hatıraları bulunmaktadır. Pagan Romalılar bile Kudüs’ü işgal ettiklerinde buraya kendi dinlerine ait bir mabet inşa etmişlerdi. Bu yüzden Kudüs’ü, hac amacıyla , dünyanın muhtelif bölgelerinden farklı dinlere mensup birçok dindar insan ziyaret etmektedir.
Şehrin bu manevi ve dini önemi ona verilen isimlerde de açığa çıkmaktadır. Onlarca ismi vardır bu şehrin. Şehrin ismi çoğunlukla bu şehirdeki mabedin ismiyle özdeşleştirilmiştir. Yaklaşık 5000 yıl önce burada kurulan ilk mabede en büyük Tanrı kabul edilen "SALEM"in adı verilmiştir. Şehir Ulu Tanrı SALEM adıyla anılmaya başlandı. "Eski İbrani paralarında Yerushalayim olarak geçen isim, Aramice de Yerushlem, Süryanice de Urishlem ve Asurca da Urusalim şekillerinde geçmektedir. Görüldüğü gibi Eski Ahit ve bu dönemin kaynaklarında şehrin ismi Salem, İbranice Şalim köküne dayanmaktadır ki, bugün o Yeruşalim olarak okunmaktadır. İbranice Şalim Arapça Salem ile aynı kökten müştak olup; ikisi de barış anlamına gelmektedir." Dil de gördüğümüz bu benzerlikler bu topraklardaki kültürel geçişlerin etkisini de ortaya koymaktadır.
Grekler zamanında şehre verilen ismin kökündeki barış anlamı değişmedi. Onlar şehre Hierusalem,Hierosolyma ismini verdiler. "Salem" ve "solyma" önceki isimlerindeki gibi “barış anlamına geliyordu. "hieru/hiero" ise "kutsal" demekti.
İsimlendirmede başlangıçtaki amacı tahmin etmek güç değildir. En büyük Tanrıya "Salem" yani "barış/esenlik" ismini veren Kenaniler, insanlığın o gün için en büyük problemi olan can, mal, nesil, inanç güvenliğini, Barış Tanrısı adına yaptıkları ve merkezine de büyük bir mabet inşa ettikleri bu şehirde sağlamayı amaçlamışlardı. İnsanlar bu harem bölgeye girdiklerinde kimsenin canına, malına, namusuna dokunmadan özgürce yaşayıp, inançlarının gereği olan ibadetlerini yerine getirebileceklerdi.
Şehrin ismi üzerine yaptığımız bu kısa yolculuk gösteriyor ki başlangıçta "Salem" yani "barış" adıyla anılan şehir bir-iki kelimenin birbirini tamlamasıyla uzun süre kullanıldıktan sonra barış/salem kısmı kaybolmuş ve günümüzde artık sadece kutsal anlamına gelen "Kudüs" ismiyle anılır olmuştur.
Kutsalın adı zirveye taşındı.
"Salem" "Kudüs" oldu….
VAKIF MÜESSESESİNİ BİR MAHALLE ÇERÇEVESİNDE ELE ALMAK; KUDÜS MEĞARİBE MAHALLESİ
İbrahimî dinlerin ülkesi KUDÜS
Sezai Karakoç'un söyleyişiyle, gökte yaratılıp yere indirilen şehir….
Hz. İbrahim'den gelen iki oluk: İsmail ve İshak.
İsmail Peygamber’den türeyen Kureyş boyu Arap kabilesi ile ; Filistin'de yetişen İshak'ın on iki oğlundan İsrail ( Allah'ın kulu ) unvanını taşıyan Yakup'un soyundan gelen, İsrail oğulları….
İki kardeşten gelen nesil, bitmeyen kavga…
Arapça ağıtlar, İbranice idealler…
Müslümanlar, Hıristiyanlar, Yahudiler….
Hz. İbrahim, Hz. İshak, Hz. Yakup, Hz. Yusuf, Hz. İsa..
Âşığın Maşukuyla kavuştuğu Miraç'ta, ismi güzel kendi güzel Hz. Muhammed…
Kudüs öyle bir yer ki her tarafta nebiler kokusu….
Her yer evliyalar kokusu…
Deniz seviyesinden alçakta en büyük alçaklıkların yaşandığı sapkın Sodom ve Gomore şehri, helak olan Lut Kavmi, Lut Gölü, her biri bir ibret merkezi.
En çok çocuk bu topraklarda öldürüldü belki….
Yetimlik, öksüzlük en çok bu coğrafyada paylaşıldı belki …
İşte böyle bir yerden bahsediyoruz.
Tarihin çok eski zamanlarından beri kara bulutların üzerinde göründüğü Kudüs’ten bahsediyoruz.
1099 yılında leş kargaları gibi şehre üşüşen haçlı orduları tarafından işgal edilen Kudüs’ten bahsediyoruz …. Sokaklar et yığını hâline geldi…. İnsanın başını ağrıtacak derecede kan kokusu, günlerce Kudüs semâlarından gitmedi…. Haçlılar, tüm Müslüman ve Yahudileri katlettiler…Bu topraklardan bahsediyoruz……
Katliamların devam ettiği, bombaların sağanak sağanak yağdığı, camilerin yakıldığı, insanların yerinden edildiği, çocukların öldüğü kanlı coğrafyadan bahsediyoruz…..…
Anlatılacak pek çok hikayesi, yaşanmışlığı olan Kudüs’ten bahsediyoruz.
Kudüs ya da Mescid-i Aksa davası, sadece bir avuç toprak ya da hükümranlık veya egemenlik meselesi değildir. Bu dava, bir inanç, bir akide davasıdır…..
Ben Kudüs'ü, Kudüs'teki Meğâribe Mahallesi'ni tarihî ve siyasî bir monografi metoduyla değerlendireceğim:
Öncelikle mahallenin birkaç yönden önemi bulunmaktadır.
Birincisi Meğaribe mahallesi'nin 800 yılı aşkın bir tarihinin bulunmasıdır.
İkincisi bu tarihselliğin yanı sıra kuruluş aşamasında bir Müslüman vakfı olarak tesis edilmesidir -ki İslam tarihinde vakıf olarak kurulan başka bir mahalle bulunmamaktadır.
Üçüncüsü; ne yazık ki bu iki özelliğinin görmezden gelinerek ne yazık ki 1967 İsrail işgali esnasında ortadan kaldırılmasıdır.
Kudüs gerek Müslümanlar ve gerekse gayrimüslimler için tarih boyunca önemli bir şehir olmuştur.
Meğâribe Mahallesi de Kudüs'ün ve özellikle Harem-i Şerif'in olmazsa olmaz parçalarındandır. Neden bu kadar önemli olduğunu mahallenin müesseseleri ortaya koymaktadır.
Bu müesseselere hemen, kısaca değinecek olursak; Birincisi, Meğâribe Vakfı: Bu vakıf Melik Efdal tarafından tesis edilmiştir. Vakfiyede belirtildiğine göre, Burak duvarı olarak bilinen Harem-i Şerif'in batı duvarına bitişik araziye sadece Kuzey Afrikalı/Mağribli Müslüman erkek, kadın ve çocukların yerleşmesine izin verilmiştir. Böylelikle söz konusu bölge Mağribli Müslümanlar için tesis edilmiş bir mahalle haline getirilmiştir.
İkincisi Meğâribe Zaviyesi : ki mahalledeki vakıflardan biridir.
sis etmiştir. İki katlı bir yapıya sahip olan zaviyenin üst katında bir mescit bulunmaktadır. Zaviyede Mağribli fukaralar barındırılmış ve ihtiyaçları karşılanmıştır. Üçüncüsü. Meğâribe Camii : Harem-i Şerif sahası içerisinde olan bu cami Kuzey-güney cihetleri doğrultusunda Emeviler döneminde inşa edilmiştir; kuzey ve doğu kapıları bulunan caminin önemi haremin bir cüz’ü sayılmasından kaynaklanmaktaydı.
Dördüncüsü Burak Duvarı : Bu yapı, Harem-i Şerif’in batı duvarıdır. Bu nedenle Müslümanlar için büyük önem arz etmektedir. Ayrıca Hz. Peygamber,Mekke'den Kudüs'e Miraç için getirildiğinde atını buraya bağladığı için biz Müslümanlar Burak duvarı diyoruz .Yahudilerin ağlama duvarı diye adlandırdıkları yer…
Beşincisi Efdaliyye Medresesi: Meğâribe mahallesinde bulunan ve Kubbe ismiyle de bilinen medrese, Kudüs'te ikamet eden Malikî fukarasına ve yine Kudüs’te bulunan Mağriblilere mahsus kılınmıştır. Medresenin Kudüs’teki ilmî hayat içerisinde önemli bir yeri vardır.
Altıncısı Fahriyye Medresesi ve Hangâhı: 1331 yılında kurulan medrese Meğâribe Camii'nin batısındadır, mescidin suru içerinde yer almaktadır . Hângâh ise Harem-i Şerif'in batı tarafında yapılmıştır. Hângâh, Medrese Allah rızası için ve misafirleri minnet altında bırakmamak ihlası ile fakir ve dervişlere ve talebe-i uluma yemek verilen ve misafir edilen yere verilen ad. Mahallenin bu kısmında ayrıca bir de çarşı bulunmaktaydı; Fahriyye çarşısı. Burada bulunan dükkânlar her iki müessesenin yani hem medresenin hem hangahın çeşitli giderleri için harcanmaktadır.
Bu mahalledeki vakıflarla ilgili ifade etmemiz gereken bir başka husus da tüm bu müesseselerin ; mahalle sakinlerinin kendileri tarafından, vakıflar yoluyla idare edilip yönetilmesiydi.
Meğaribe Mahallesi'nin bu müesseseleri gösteriyor ki üç kıtaya vurduğumuz silinmez mühürler, toprağımızın tapu senetleri binlerce abidevî eserler, hep vakıf eserleridir. Bizi maziye bağlayan kültür ve medeniyetimiz, vakıflar sayesinde gelişmiş, büyümüş ve kökleşmiştir. Batılıların yirminci asrın başında keşfettikleri İslâm'ın bu gönüllü kuruluşu, yönetimlerin merkezden idaresi yerine, mahallinden idareyle topluma daha hür ve daha müteşebbis bir ruh kazandırılmasında önemli roller üslenmiştir.
Kudüs Meğâribe Mahallesi, XX. yüzyılın en büyük siyasî ve insanî problemlerinden biri haline gelen Filistin meselesinin tarihsel ve siyasal inşası hakkında bazı ipuçları da sunmaktadır. Günümüzde Filistin topraklarında, Filistin adında bir devletin varlığını hâlen kabul etmeyen devletler bulunmaktadır. Oysa bu devletin nasıl kurulduğu ve kuruluşu aşamasında Filistinlilerin akıbetinin ne olduğu hakkında Meğâribe Mahallesi birçok hadiseye tanıklık etmiştir. İsrail ve Filistin arasında Meğâribe Mahallesi üzerindeki mücadele hâlen sürmektedir.
Neredeyse elimizi uzatsak dokunacağız Kudüs'e….
NASA'nın açıklamasına göre uzaya fırlatılan her şey Kubbe't- üs Sahra'nın paraleline geliyormuş. Bu yüzden de diyebilir miyiz ki dünyanın merkezi, mukaddes, masum ve mahzun şehir ; İslam'ın atan kalbi Kudüs, aç kollarını biz geldik, seni unutmadık…
Panel sonunda konuşmacılara Vali Ersin Yazıcı tarafından plaket verildi. Programı Balıkesir Lisesi Müdür Yardımcısı Bedia Narlı hazırlayıp, sundu.
|
